Malowanie kontenerów morskich

Malowanie kontenerów morskich jest kluczowym procesem w celu ochrony metalowej powierzchni przed korozją oraz w celu poprawy ich estetyki. Istnieją różne metody malowania, a wybór metody zależy przede wszystkim od klasy korozyjności, na którą narażony jest kontener.

Klasy korozyjności określają stopień narażenia kontenera na korozję, który z kolei zależy od warunków otoczenia, w jakim kontener będzie eksploatowany. Kontenery przeznaczone do transportu morskiego, szczególnie te, które mają być przewożone w rejonach o dużej wilgotności, są narażone na wysoki stopień korozyjności.

Najpopularniejsze metody malowania kontenerów morskich to malowanie natryskowe oraz malowanie elektrostatyczne. Oba te sposoby są wykorzystywane w celu nałożenia farby na powierzchnię metalową kontenera.

Malowanie natryskowe polega na aplikowaniu farby za pomocą sprzętu natryskowego. Farba jest rozpylana na powierzchnię kontenera pod wysokim ciśnieniem i jest to metoda stosowana przede wszystkim do malowania kontenerów o niższej klasie korozyjności.

Malowanie elektrostatyczne wykorzystuje elektrostatyczne pole magnetyczne, które przyciąga cząsteczki farby do metalowej powierzchni kontenera. Jest to metoda zapewniającą lepszą estetykę kontenera, stosowana w przypadku malowania kontenerów stosowanych jedynie do celów magazynowych

Przed malowaniem kontenera, powierzchnia metalowa musi być dokładnie oczyszczona z rdzy, tłuszczów, brudu i innych zanieczyszczeń. Następnie nakłada się warstwy farby, której grubość zależy od klasy korozyjności kontenera. Im wyższa klasa korozyjności, tym większa ilość warstw farby powinna być nałożona.

Malowanie kontenerów morskich jest procesem wymagającym precyzji i doświadczenia, a jego celem jest zapewnienie ochrony przed korozją i poprawa estetyki kontenera.

Istnieje kilka różnych klas korozyjności, które określają wymagania dotyczące grubości powłok malarskich w zależności od środowiska, w którym kontener będzie eksploatowany. Poniżej przedstawiam kilka przykładowych klas korozyjności oraz wymagane grubości powłok malarskich dla każdej z klas:

1. Klasa C1 – środowiska suche, niskie ryzyko korozji:
   • Grubość powłoki podkładowej: 15-25 µm
   • Grubość powłoki nawierzchniowej: 15-25 µm
2. Klasa C2 – środowiska wilgotne o niskim ryzyku korozji:
   • Grubość powłoki podkładowej: 25-50 µm
   • Grubość powłoki nawierzchniowej: 15-30 µm
3. Klasa C3 – środowiska wilgotne o umiarkowanym ryzyku korozji:
   • Grubość powłoki podkładowej: 40-70 µm
   • Grubość powłoki nawierzchniowej: 30-50 µm
4. Klasa C4 – środowiska wilgotne o wysokim ryzyku korozji:
   • Grubość powłoki podkładowej: 60-90 µm
   • Grubość powłoki nawierzchniowej: 50-75 µm
5. Klasa C5 – środowiska morskie i przemysłowe o bardzo wysokim ryzyku korozji:
   • Grubość powłoki podkładowej: 80-120 µm
   • Grubość powłoki nawierzchniowej: 75-125 µm

Grubości powłok malarskich w każdej z klas korozyjności są ustalane na podstawie badań laboratoryjnych oraz doświadczeń praktycznych. W przypadku kontenerów morskich, które są narażone na bardzo trudne warunki, takie jak sól morska, woda morska i ciągłe wstrząsy podczas transportu, zazwyczaj stosuje się grubszą powłokę malarską, aby zapewnić dłuższą ochronę przed korozją.

Techniki malowania kontenerów morskich różnią się w zależności od wykorzystywanych metod nanoszenia farby. Trzy popularne techniki to: metoda grawitacyjna, metoda hydrodynamiczna i metoda malowania w osłonie powietrza.

1. Metoda grawitacyjna: Metoda ta polega na użyciu ciśnieniowych zbiorników z farbą, z których farba przepływa swobodnie z zbiornika do pistoletu malarskiego dzięki sile grawitacji. W pistolecie malarskim powietrze sprężone spryskuje farbę na powierzchnię kontenera. Farba jest równomiernie rozprowadzana na całej powierzchni kontenera dzięki precyzyjnemu ustawieniu pistoletu malarskiego.
2. Metoda hydrodynamiczna. Metoda ta wykorzystuje zbiornik z farbą pod wysokim ciśnieniem i urządzenie nazywane pompą hydrodynamiczną, która wyrzuca strumień farby pod bardzo wysokim ciśnieniem. Farba jest wyrzucana na powierzchnię kontenera, tworząc równomierną warstwę farby. Ta metoda malowania jest bardziej efektywna niż metoda grawitacyjna, ponieważ pozwala na szybsze malowanie i osiągnięcie lepszej jakości.
3. Metoda malowania w osłonie powietrza. Ta metoda polega na nanoszeniu farby na powierzchnię kontenera pod osłoną strumienia powietrza. Farba jest wyrzucana z pistoletu malarskiego, a równocześnie powietrze sprężone jest wytłaczane z innego źródła, co tworzy osłonę powietrza. Farba jest nanoszona na powierzchnię kontenera podczas, gdy powietrze chroni farbę przed zanieczyszczeniami i pozwala na uzyskanie równomiernie rozprowadzonej warstwy farby.

W każdej z tych metod grubość powłok malarskich będzie różna, zależnie od klas korozyjności kontenera. Zazwyczaj stosowane grubości powłok to od 50 do 150 mikronów, ale mogą się one różnić w zależności od klasy korozyjności kontenera.

Ocena stopnia przygotowania powierzchni kontenera do malowania jest kluczowym etapem, który wpływa na jakość i trwałość powłoki malarskiej. Istnieją różne metody oceny stopnia przygotowania powierzchni, z których najczęściej stosowane to:

1. Wizualna ocena powierzchni – polega na wizualnej inspekcji powierzchni kontenera przez specjalistę, który ocenia, czy na powierzchni nie ma wgnieceń, ostrych krawędzi, korozji, wytarć, pyłu i innych zanieczyszczeń. Ocena ta jest subiektywna i zależy od doświadczenia i wiedzy osoby dokonującej oceny.
2. Metoda testu adhezji – polega na naniesieniu specjalnego kleju na powierzchnię kontenera, a następnie na odrywaniu kleju i ocenie jego przyczepności do powierzchni. Ta metoda pozwala określić stopień przygotowania powierzchni, zwłaszcza jeśli chodzi o adhezję powłoki malarskiej.

1. Metoda określająca stopień zasolenia powierzchni kontenera. Ocena stopnia zasolenia powierzchni kontenera przed malowaniem jest bardzo ważna, ponieważ zasolenie może wpłynąć negatywnie na przyczepność i trwałość powłoki malarskiej. Istnieją różne metody oceny stopnia zasolenia powierzchni kontenera przed malowaniem, w Polkont stasujemy test chemiczny (Chemical Test) – w tej metodzie próbka powierzchni kontenera jest traktowana specjalnymi odczynnikami chemicznymi, które zmieniają kolor w zależności od stopnia zasolenia.

Ostatecznie, metoda oceny stopnia przygotowania powierzchni kontenera do malowania zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj powierzchni, środki czyszczące i sposób malowania. Wszystkie metody oceny powinny być wykonane przez doświadczonych specjalistów, którzy są w stanie dokładnie określić stan powierzchni i odpowiednio dobrać technikę malowania.

W związku z ochroną środowiska kontenery morskie malowane są przy użyciu systemy malowania „water-based”. Jest to ekologiczna alternatywa dla tradycyjnych systemów malowania, które wykorzystują rozpuszczalniki na bazie ropy naftowej. W tym systemie woda jest używana jako rozpuszczalnik, a pigmenty i żywice stanowią powłokę malarską.

System „water-based” jest bardziej przyjazny dla środowiska, ponieważ nie emituje substancji szkodliwych dla atmosfery, takich jak lotne związki organiczne (VOC) i tlenki azotu. System ten również jest bezpieczniejszy dla pracowników, ponieważ zmniejsza ryzyko zatrucia toksycznymi substancjami chemicznymi.

W celu osiągnięcia satysfakcjonującego efektu końcowego powierzchni, powłoki „water-based” wymagają często większej ilości warstw, a grubość nakładanych warstw jest mniejsza w porównaniu z tradycyjnymi systemami malowania.

Mimo to, system malowania „water-based” jest obecnie coraz bardziej popularny ze względu na jego ekologiczną naturę oraz w pełni spełniające wymagania normy dla przemysłu morskiego i kontenerowego.